- CAROLUS II Calvus
- CAROLUS II. Calvusultimus sil. Ludovici Pii, ex Iudita, Velfi Bavariae Comitis filia, Franciae Rex, A. C. 840. post multas cum fratribus de regni iure controversias, tandem etiam exstinctô Ludovicô II. Imperator factus. Prius cum Fratre Ludovico, fratrem maximum natu Lotharium, vicit, ac utrôque mottuô, cum Ludovici filio negotium habuit. Lothariô Rege Lotharingiae, filiô Imperatoris cognominis Placentiae mortuô, Metas advolans Carolus, coronam ibi sumpsit. A Britonibus victus, Robertum Saxoniae Principem iis opposuit, Hollandiae Comitem primum Theodoricum creavit, ut Normannis resisteret, a quibus domi in tantas angustias redactus est, ut illis Neustriâ, hinc Normanniâ dictâ, cedere cogeretur, A. C. 875. Aquitaniam sibi, Pipinô et Carolô patruelibus, in coenobia relegatis, semel prius victus, subiecit. Post haec Ludovico fratri Imperium, conciliatô sibi Iohanne IX. praeripuit, Christianissimus ab eo dictus, A. C. 875. Carolomannum frattis filium, contra se missum, elusit, Italiae regnum sibi vindicaturus, a Bossone impeditus est, fratris etiam liberis regnum rapturus, iudiciô calidae aquae, et ferri candentis, convictus primum, dein cum desistere nollet, a Carolo Crasso acie superatus, paulo post in Galliam reditu paratô, a Sedechia Iudaeo Medico, venenô propinatô, obiit, A. C. 877. Ex Ermentrude, filia Odonis, Comitis Aurelianensis pater Ludovici Balbi, successoris, Caroli, Lotharii, a patre excaecati et Iuditae: Aimonin. l. 5. c. 32. Rhegino, l. 2. Paul. Aemilius, l. 3. Sigon. l. 5. ad an. 877. Annales Fuldenses, Tilletus, Ado, etc.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.